Tamarindo (hier alle foto's)
Afgepeigerd na 3 vluchten tijdens de nacht kwamen we aan in Liberia, in het noorden van Costa Rica, waar we onze auto hebben opgepikt voor 21 dagen. Onze eerste stop was Tamarindo. We zijn er snel achtergekomen dat ze het ook Tamagringo noemen, aangezien er heel veel Amerikanen wonen en op vakantie gaan. Het is een surf- en uitgaanskustplaatsje, maar de aanpassing van Patagonië naar een strand vol met Amerikanen was niet makkelijk... Gelukkig hadden we wel een comfortabel appartement aan de rand van het dorp, waar we voor de eerste keer kennis hebben gemaakt met enkele mooie dieren van het land. Vanop ons terras hebben we de volgende dieren gespot: sprinkhaan, eekhoorn, vogels en apen, maar deze laatste hebben we niet kunnen fotograferen. Het zijn dieren die bij ons ook voorkomen, maar in Costa Rica zijn ze toch vaak anders en spectaculairder.
Monteverde (hier alle foto's)
Het Monteverde Cloud Forest ligt in het midden van Costa Rica in het Tilarán gebergte en bevindt zich op een hoogte van zo’n 1440 meter. Door de hoge ligging hangt er over het natuurgebied vrijwel altijd een dichte mist. De kans is er dus groot dat je met je hoofd in de wolken loopt! Erg makkelijk te bereiken is het wel niet, zeker als je zoals wij geen 4x4 hebt. Vanaf dat de weg begint te stijgen is hij ook onverhard, met regelmatig heel wat gaten in de weg. Maar mijne chauffeur heeft dat goed gedaan en wij en de auto hebben het overleefd.
Er zijn verschillende opties om wildlife te gaan spotten. Je hebt het Curi Cancha reserve en het NP Monteverde. Na Tripadvisor uitgeplozen te hebben wilden we voor Curi Cancha gaan omdat dit minder bezocht is maar ook meer wildlife te zien. Op de site had ik ook de gegevens van een gids gevonden die ik heb gecontacteerd. Zonder gids is het namelijk veel moeilijker om wildlife te spotten. Zij zijn er op getraind en hebben een telescoop mee, waardoor je de beesten beter kan zien. De gids raadde ons echter Monteverde NP aan. Hier heb je namelijk de grootste kans om de befaamde Quetzal vogel te spotten. En hij zal het wel weten zeker. Om 7u30 ging de wandeling van start. We werden al onmiddellijk getracteerd op onze eerste toekan, de emerald toekan.
Maar ik moet zeggen dat het nadien heel lang stil bleef. We zijn dan ook alles te weten gekomen over de planten, bomen, orchideeën, paddestoelen en dergelijke.
Gelukkig hadden we in de tuin van ons verblijf wel meer geluk. Het krioelde er van de vogels, de ene met nogal meer kleuren dan de andere. Op een moment vloog er zelfs een zwavelborsttoekan over mij en ging in de boom vlakbij ons huisje zitten. De dag kon niet meer stuk!
Quepos (hier alle foto's)
In dit dorpje logeerden we bij Kayak Lodge, bij een erg vriendelijke eigenares. We waren helemaal alleen in de lodge en kregen een upgrade van de kleinste kamer naar de grootste, de suite, gelegen aan de mangrove! Echt geweldig. Voor ons terras kon je genieten van ijsvogels, kolibri's, leguanen en er zaten zelfs 2 grote slangen in een mangroveboom tegenover ons. Hopelijk kunnen die niet zwemmen want de volgende dag zaten ze er niet meer...
We zijn met een gids en een fotografe, gehuurd door de eigenares, met een kayak door de mangrove gevaren. Het was er erg mooi. Hier een impressie.
Het park telt een aantal mooie stranden maar toen wij er waren was er erg veel volk. En die met hun frigoboxen trekken de apen aan. Als je je boterham 1 seconde uit het oog verliest ben je hem kwijt aan zo'n gangster.
Puerto Viejo de Sarapiqui (hier alle foto's)
Onderweg naar de Poas vulkaan zagen we heel wat mensen op een brug wandelen. We hebben toen onze auto ook maar geparkeerd. Bleken er zo'n 30-tal krokodillen in het water onder de brug te liggen. Er waren echte kanjers bij.
Ik had op internet wel gelezen dat de Poas vulkaan een tijdje geleden gesloten was omdat hij erg actief bleek maar heel veel informatie over de huidige situatie kon ik niet vinden. Helaas was hij nog steeds gesloten en zijn we ook maar 1 nacht in deze buurt gebleven. De omgeving is er wel erg vruchtbaar. Er zijn heel veel aardbeikwekerijen en ananasplantages te vinden.
Sarapiqui werd de volgende bestemming. Dit was vroeger één van de belangrijkste havens van Costa Rica en de stad is gelegen aan de gelijknamige rivier en vanuit hier vaarden veel schepen naar de zee. Nu staat het vooral bekend om te raften. In de nabije omgeving van het plaatsje is er ook de mogelijkheid om veel wildleven te spotten. Per toeval hebben we er weer een leuk verblijf gevonden, opnieuw waren we er alleen en hadden we de grote tuin vol met leven voor ons alleen. Voor het restaurantje hadden ze een voederplek voor de vogels. Alle kleuren van de regenboog vlogen er voor onze neus.
Maar onze honger naar kikkerbilletjes was nog niet gestild, dus gingen we op weg naar Horquetas, waar Frog's heaven zich bevindt. Den José heeft er samen met zijn vader een prachtige tuin, een mini regenwoud eigenlijk, waar honderden, misschien wel duizenden kikkers wonen, vrij in de natuur. Zij hebben er de perfecte leefomstandigheden gecreëerd voor deze amfibiën. Ook vogels vertoeven er graag, soms zelfs een luiaard. Je kan er zelfs een heuse fotoshoot doen met de kikkers. Ik ben er dan ook volledig mijne gang kunnen gaan. Ik kreeg de smile voor de rest van de dag niet meer van mijn gezicht.
La Fortuna is een stadje aan de voet van de Arenal vulkaan. Het is dé uitvalsbasis voor wie het gebied wil ontdekken. Op aanraden van José, de kikkerman, logeren we er een 5-tal km buiten het dorp, in een oase van groen, MET heel veel vogels, wat had je gedacht. Aan het restaurant zijn weer voederplaatsen ingericht waar de vogels handig gebruik van maken. Je kijkt er je ogen uit. Er komt zelfs een motmot op af, die wel op de achtergrond blijft. Beetje verlegen precies.
Maar in deze oase van groen was er meestal geen internet, en ja, erg om toe te geven, maar daar hebben we een hekel aan. Dus zijn we op zoek gegaan naar een ander verblijf in de buurt. Het werd een verblijf met zicht op het Arenal meer. Ik moet er wel bijzeggen dat het in deze streek het hele jaar door veel regent, vaak bewolkt is en in de 6 nachten dat we er waren hebben we de Arenal vulkaan nooit kunnen zien. Die zat altijd met zijn hoofd in de wolken!
We hebben ons een dag geamuseerd met de zoektocht naar de regenboog-eucalyptus, die ook wel bekend staat als de regenboog-gomboom en is waarschijnlijk de meest kleurrijke boom op aarde. Het is een boom met een opvallend bonte schors die er kunstmatig (met verf) opgeschilderd lijkt. Niets is echter minder waar. De bonte boombast is er in dit geval één van puur natuur een geen fotoshop! De gekleurde verticale strepen op de bast worden eigenlijk veroorzaakt door het natuurlijke proces van verouderen. Bij de regenboog-eucalyptus zijn de verkleuringen die hierdoor ontstaan echter een stuk heftiger dan bij andere bomen het geval is. Deze boom vervelt namelijk ieder jaar, maar doet dit op verschillende tijdstippen. De boombast laat dan (in kleine gedeelten) los. Het gevolg is een boombast waar diverse jaren van bastverkleuringen over elkaar of naast elkaar op te zien is. De jongste bast is degene die felgroen van kleur is, omdat deze nog de grootste hoeveelheid chlorofyl bevat (Chlorofyl is de natuurlijke stof die in combinatie met zonlicht verantwoordelijk is voor de groenkleuring bij planten). De oudere bast aan de boom rijpt en verkleurt (door het uiteindelijk oplossen of verdwijnen van het chlorofyl). Deze kleurenschakering kan verlopen van felgroen via blauw, oranje, rood en paars naar kastanjebruin. Je ziet, hiervoor heb ik dus internet nodig hé.
We hebben ook een wandeling gedaan in het natuurpark El Silencio. Hier is er minder volk dan het in het NP van Arenal. Je kan er over de lavavelden van de uitbarsting in 1969 lopen en je hebt er normaal gezien een mooi uitzicht op de vulkaan, maar wij helaas dus niet.
Gelukkig hebben we er heel veel toekans gezien. Meer dan 20! Ons hoorde je niet klagen.
Sommige beesten trekken zich echt niets aan van de drukte van een toeristisch dorp. Deze luiaard MET baby had zich geïnstalleerd hoog in een boom aan zowat het drukste kruispunt van heel het dorp. Het kost haar wel heel veel energie zodat die daar heel wat dagen blijft zitten. Dat gaat snel rond in het dorp, zodat het daar een heuse trekpleister is geworden. Ze was ook groen uitgeslagen. Dit komt door algen die de luiaards in hun vacht meesleuren en bij regenweeg geeft dat een groene schijn. Het helpt hen ook voor camouflage.
In onze tuin hebben we voor de eerste keer enkele papegaaien van dichtbij kunnen bewonderen. Vaak zie je ze wel overvliegen of hoor je ze, maar nu poseerden ze voor mijn camera.
Rincon de la Vieja (hier alle foto's)
We logeerden er aan de voet van de vulkaan Mirallas. De Rincon ligt op een 30 km ervandaan. Door de aanwezigheid van 2 vulkanen op korte afstand zijn er veel warmwater- en modderbaden in de omgeving te bezoeken en ze zijn minder toeristisch dan die in omgeving Arenal. Een verjongingskuur drong zich op, het chocolademasker van in Colombia was namelijk bijna uitgewerkt. Niet ver van de Rincon vulkaan heb je verschillende hotpools in een natuurlijke omgeving naast een rivier. Met een verfborstel hebben we elkaar ingesmeerd met de modder. Deze moet dan eerst een kwartiertje opdrogen om de modder nadien af te wassen in de rivier. In het begin was het erg koud maar ging al snel over tot een zalig gevoel. Je diende alleen op te letten dat je niet mee werd gevoerd met de stroming.
Hoe vettiger, hoe prettiger!
Het plan was ook om het park van de Rinconvulkaan te bezoeken, maar eerst kwamen we uit bij een verkeerd gedeelte van het park en toen was het te laat voor de andere locatie. De vulkaan zelf is ook afgesloten wegens teveel activiteit, zodat we het er maar bij hebben gelaten. In onze tuin bleken weer veel vogels te zitten, waaronder heel wat toekans in belgische kleuren die kwamen smullen van rode bessen die aan een palmboom hingen. En daar worden we nu eens echt gelukkig van.
